Üniversitelerin biyoloji bölümlerinde incelenmek üzere katledilen sevimli hayvanlar.bilim için gerekli mi tartışılır. kurbağa demişken bu sevimli hayvanla ilgili küçük bir anımı yazasım geldi.okumak istemeyen buradan sonrasını okumasın.çünkü konunun biraz dışına çıkacağım.çocuğum,her pazar babam dere kenarına araba yıkamaya gidiyor.işte bizde oralarda oyalanalım diye kardeşim ve beni de götürüyor.derede paçaları sıvayıp ayakları serinletiyoruz.annem kurbağadan çok korkar.abisi küçükken sırtına atmış.biz bu travmayı biliyoruz.aklıma kurbağa yakalayıp anneme hediye etmek ve kurbağa onun olacağı için sevip,korkusunu yeneceği gibi saçma bir düşünce geliyor. neyse uyanık ben,kardeşimi zorluyorum. kurbağayı yakalamak için derenin hemen kenarındaki kayanın boşluklarına elini sokmasını istiyorum.hayta korkuyor."ben sokmam o deliğe elimi"diyor.neyse iş başa düşüp,sokuyorum elimi.hayvan çok kaygan tutulmuyor.kaçırıp duruyorum elimden."bu elde tutularak eve kadar gitmez" diyorum. kardeşimin az önce dereye girerken çıkarmış olduğu çorabın içine orta büyüklükte bir taş koyup,çorabın içini genişletiyorum.kurbağayı güç bela tekrar yakalayıp çorabın içine koymayı başarıyorum.çok mutluyum.anneme verip güya korkusunu yenmesini sağlayacağım.çorap elimde,ağzını da sıkı sıkı parmaklarımla kavramışım,kardeşle tepeliklerde dolanıyoruz.nasıl olduğunu anlamıyorum, çorapta bir kafifleme oluyor.bakıyorum ki taş çorabı delmiş ne taş kalmış ne kurbağa.o kurbağa o gün bu gündür o tepelerde dolanır...şaka şaka kurbağa özgürlüğüne kavuşmuş, ortalıkta gözükmüyordu.üzüldüm ama başka kurbağa yakalamakla da uğraşmak istemedim. gelelim yırtık çoraba.kardeşim bir ayağına sağlam öbür ayağına yırtık çorabı giydi. onun da parmaklar artık özgürdü...annem hala kurbağadan korkar.düşünüyorum da o gün kurbağayı eve götürebilseydim korkusunu yener miydi?(gülücük)
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum